Barcelona - Hiszpania
Park Guell
Przede wszystkim, dzięki budowlom Gaudiego, katalońska stolica jest uważana za jedno z najbardziej kolorowych i interesujących architektonicznie miast w Europie.
Sagrada Familia
Niezwykła świątynia rzymskokatolicka, której budowę rozpoczęto w 1882 roku i nie dokończono do dzisiaj. Pierwszym architektem budowli był Francisco de Paula del Villar. Po jego śmierci projektem zajął się Gaudi. Ukończone dzieło będzie posiadało 18 wież: 12 poświęconych apostołom, 4 ewangelistom, jedną Jezusowi i jedną Maryi. Trzy fasady kościoła – wschodnia, zachodnia oraz południowa – przedstawiają sceny z życia Jezusa. Wnętrze zaś ma stanowić symbol świętego miasta Jerozolimy. Jeśli bierzemy pod uwagę wszystkie zabytki Barcelony, to właśnie Sagrada Familia jest tym najbardziej rozpoznawalnym.
Klub piłkarski FC Barcelona
.svg.png)
Paryż - Francja
Wieża Eiffla
Wieża Eiffla – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. W momencie powstania była najwyższą wieżą na świecie.
Łuk triumfalny w Paryżu
Paryż to miasto-legenda. Ta imponująca metropolia od stuleci przyciąga poetów, malarzy i romantyków spragnionych wyjątkowych doświadczeń. Na osi wschód-zachód rozpiętość Paryża wynosi zaledwie 13 km, a na osi północ - południe - 9 km. Przy odrobinie chęci atrakcje i zabytki Paryża można więc zwiedzić, poruszając się pieszo.
Flaga Francji
Wygląd i symbolika flagi
Flaga Republiki Francuskiej zwana też Tricolore jest prostokątem podzielonym na trzy pionowe pasy: niebieski, biały i czerwony.
Kolor biały nawiązuje do wcześniejszej białej flagi królewskiej, a kolory czerwony i niebieski to tradycyjne kolory Paryża.
W czasie wprowadzania obecnie obowiązującej flagi Francji interpretacja znaczenia i symboliki kolorów flagi głosiła, iż barwa biała oznacza króla, barwa niebieska – szlachtę, zaś barwa czerwona – lud; kolory te, umieszczone na fladze symbolizować miały równość tych grup społecznych i wskazywać na ich równorzędny status.
Ateny - Grecja
Grecja kojarzy się przede wszystkim ze starożytną kulturą, wieloma zabytkami, które do dnia dzisiejszego utrzymały się w bardzo dobrym stanie i z piaszczystych plaż wielu wysp, na które każdego roku decyduje się wiele osób planujących swój urlop. Ten kraj to jednak zdecydowanie więcej, o czym przekonuje się praktycznie każda osoba już po spędzeniu kilku dni w nim. Potrafi on zachwycić swoim urokiem, przyjemną atmosferą oraz wszystkimi możliwościami, jakie oferuje. Na uwagę zasługują przede wszystkim Ateny, czyli stolica Grecji, będąca jednym z najważniejszych miast historycznych tego kraju.
Akropol - Partenon
Górujące nad Atenami wapienne wzgórze – Akropol, jest największą chlubą miasta. Mianem akropolis określano niegdyś miasto lub jego część położoną na wzgórzu (gr. akros – najwyższy, polis – miasto). To właśnie tu znajduje się zespół najpiękniejszych i najlepiej zachowanych zabytków starożytnej Grecji. Wzgórze początkowo pełniło rolę obronną, a z czasem stało się największym okręgiem kultowym Hellady.
Rzym - Włochy
Koloseum w Rzymie
Koloseum, oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów (łac. Amphitheatrum Flavium, Colosseum; wł. Colosseo) – amfiteatr wRzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.
Jest to duża, eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 50 tysiącami widzów[1] (według iluminacji późnorzymskiej „Chronografii z 354 roku n.e.”, która powstała na zlecenie bogatego rzymskiego chrześcijanina Walentiusza, pojemność Koloseum wynosiła około 87.000 osób)[2]; z galeriami komunikacyjnymi oraz areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim, trzecia w korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym układem arkad, czwarta, najwyższa została zaopatrzona tylko w małe okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w deszczowe lub bardzo słoneczne dni.
Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr. „kolossos”) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.
W 445 zostało poważnie uszkodzone przez trzęsienie ziemi.
Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół, arenę przekształcono w cmentarz.
Około 1200 rodzina Frangipani przejęła Koloseum i ufortyfikowała je, używając jako zamku.
W 1349 w wyniku trzęsienia ziemi zawaliła się zewnętrzna część południowej ściany.
W 1744 zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan.
Od II poł. XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża.
7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.
Wenecja - Miasto na wodzie
Edynburg - Wielka Brytania
Edynburg - Stolica Szkocji
W dzisiejszym Edynburgu znajduje się ponad 4,5 tys. zabytkowych obiektów, dlatego też miasto nazywane jest Atenami Północy. Najstarsze budynki pochodzą z lat 1623-1630. Wszystkie składają się na wyjątkową atmosferę Edynburga. Miasto ma w sobie coś majestatycznego, dostojnego. Jest kwintesencją wszystkiego, co ze Szkocją związane: pięknej wiktoriańskiej zabudowy, górskich krajobrazów, starych pubów serwujących wyśmienite ale. By poznać Edynburg, warto przyjechać do miasta na przełomie sierpnia i września, kiedy trwa Międzynarodowy Festiwal w Edynburgu. Na festiwal składa się w zasadzie kilka niezależnych imprez, z których najsłynniejszym i największym jest festiwal teatrów ulicznych.
Widok na zamek i stare miasto
Super :).
OdpowiedzUsuńdzięki ;)
Usuń